متن آهنگ نقطه ذهن مصطفی سابین

تو دردارو از خودت بیشتر میشناختی
سربازی تورو مردت نمیکرد
تو بودی که از خودت مردو میساختی
همیشه جدا از جمع یک گوشه نشستی

اصلا ندات نمیاد کی کجا رفتی
گاهی وقتا هم حواست پرد میشد
سیگارتو برعکس روشن میکردی
لبشو تو لبتو دودش تو حلقت
درد یعنی کسی حاله بدِتو نفهمه

مرد اونی بود که زندگی میکرده
مردن راهته زندگی سخته
فقط میخوای کسی دلدارید وقتی
همچی برات تکراری خزه
اینا جنسشون از سنگم گذشته
حاجیمون دلش از جنسه آهنه
نبودی ببینی یک کلمه حرف

صدتا صفحه میسازه یک نفر ازش
ما که رفاقت شروع کردیم تا تهشم رفتیم
فریاد میزدیم کسی صدامونم نشنید
خب اینا گذشتن ولی توی تقویم
بنویسید که ما اصلا زندگی نکردیم
قلبت شیشه ای بودو دلشون سنگ
ظاهرا شاد بودیو دلت جنگ بود

آهنگ مصطفی سابین نقطه ذهن

انگار مداده سیاهو دادن دستتو
بهت میگن باهاش دونیاتو رنگ کن
تو رویای خودت دیگه گم شدی مرد
به خودت بیا همون پیر شدیم رفت
هرچن شادیا اینجا پولیه
ولی تو از تهِ دل درداتو قهقه بزن
به یاده کسایی که بی خدافظی رفتن
دلیلی نداشتن واسه زندگی کردن
اینجا به جای دلداری دادن به دردا میخندن

اینجوری نمیشه زندگی کردن
تو زندگی نمیکنی نفس میکشی
معنی بغضو داخلِ چشات میشه دید
شدی مثله همون پرنده ای که تعمِ
زندگیشو داخلِ قفس میچشید

شدی یک آدمی که ارادش ضعیفِ
تصمیم میگیری و انجام نمیده
شدی یکی مثلِ خوده من
آخرشم لای همین دردا میمیره
چقدر توی زندگیت مردونه باختی